4 keer goud voor mandolineorkest Estrellita
Het leek een gewone zaterdag in oktober, maar het werd er één met een dikke gouden rand. Estrellita mocht zowel 3 jubilarissen huldigen, die 50 jaar lid van het orkest waren als een voormalig voorzitter, die 50 jaar getrouwd was. En zoals het Estrellita betaamt, vieren we groots wat we kunnen vieren.
19 oktober, de parkeerplaats van de Molenwiek in Molenschot staat vol. Nagenoeg het gehele orkest heeft zich verzameld om te repeteren, samen te zijn, te lunchen en vooral te vieren.
Bij de eerste pauze in de ochtend trakteerden Cees (oud-voorzitter) en Joke Boemaars ons op koffie met gebak. Zij zijn nog altijd zeer betrokken bij het orkest. Natuurlijk konden we zo’n moment niet zomaar voorbij laten gaan. Onze huis-liedjesschrijver Roeland had voor het gouden bruidspaar een liedje geschreven, dat uit volle borst, begeleid door twee gitaren, werd gezongen. Cees en Joke waren duidelijk verrast en ontroerd door deze omlijsting van het eerste feestje dat op deze dag gevierd werd.
Oh ja, we moesten ook repeteren. Dat deden we serieus. Grondig werd het programma voor het kerstconcert voorbereid en al diverse punten op de i gezet. Marco is een waardige opvolger van zijn vader Benny Ludemann. We hebben het goed samen en dat is te voelen gedurende de gehele dag.
Door de fijne inzet van de vrijwilligers van de Molenwiek werd om 13.00 uur de lunch geserveerd, waarna we vervolgden met het middagprogramma. Om 16.30 had iedereen de neiging het instrument weer in de koffer te leggen, toen huisdichter Maryse met een verassing voor Rica Boemaars kwam. Rica werd bedankt voor de vele jaren waarin zij de rol van concertmeester met verve vervulde en deze nu overdraagt aan de volgende generatie. Na een attentie van Marco en bloemen van de voorzitter, begaven we ons richting de foyer van de Molenwiek.
Met het eten hebben het eens over een andere boeg gegooid, geen buffetje, maar een pizzabakker die bij de ingang van de Molenwiek, verse pizza’s bakte, die als taartpunten geserveerd werden. Er was voor ieder wat wils. We hadden ’s avonds namelijk nog drie keer goud te gaan. Christien Pennings, die evenals Shirley Jacobs en Marjan van Olphen 50 jaar lid waren van het orkest. Huisdichter Maryse was wederom in de pen geklommen en vertelde dat ze een droom had, waarin ze oude dames zag, die op een bankje voor het Benny Ludemanncentrum terugblikten op hun muzikale leven. Omdat het zulke goede muzikanten waren, woonden ze in dit centrum, een verzorgingshuis speciaal voor artiesten en muzikanten. Dat dit een rijk muzikaal leven, maar zeker ook gezellig, feestelijk, leven vol hilarische herinneringen was, werd wel al snel duidelijk. De lach en de traan waren zichtbaar op het gezicht van de jubilarissen.
Wat waren we weer blij, dat we het samen als orkest weer zo goed hebben opgepakt. We kunnen met elkaar rouwen en vieren, dat maakt Estrellita bijzonder!


