Terugblik kerstconcert

EEN HARTVERWARMEND KERSTCONCERT IN MOLENSCHOT Het idyllische dorpje Molenschot in Noord-Brabant met krap 1400 inwoners is befaamd in Mandolineland om zijn orkest: het 57 spelende leden tellende Estrellita dat daarmee het grootste mandoline-orkest van Nederland is. Traditiegetrouw wordt onder leiding van Benny Ludemann elk jaar in de donkere dagen voor Kerst een sfeervol avondconcert gegeven, dat steeds van heinde en verre bezoekers trekt. Zo ook de afgelopen Kerst. Een tot de nok gevulde St Annakerk met liefhebbers van de mandoline die genoten van de muziek en van het samenzijn. Om ook het publiek in de zijbeuken zicht op het orkest te geven waren er links en rechts verschillende beeldschermen geplaatst zodat iedereen een plekje op de eerste rang had. Als vanouds opende het orkest met “Stille Nacht, Heilige Nacht”. Betoverend zacht, bijna moet je de oren spitsen. En langzaam, stap voor stap, neemt het volume toe tot het orkest op sterkte speelt. Een ontroerend begin: de broosheid van het pasgeboren leven en hoe zich dat ontwikkelt tot een volle klank. Wat opviel was de fluwelen waas die over de muziek hing door de aan het orkest toegevoegde dwarsfluit, mooi ingehouden gespeeld door Monique Aarts. Direct na het openingsnummer klonken jubelend enkele delen uit de “Watermusic” van Händel. Bruisend in de snelle delen en ingetogen en meditatief in de verstilde momenten. Na Händel kwam het “Bist du bei mir” van Bach, in het arrangement van Cor Noordzij, waarbij het leek alsof de wolken wegschoven en er een vol zicht op de hemel kwam. Samenzang van publiek en orkest was er op twee momenten: het “Gloria” dat op Bach volgde en later in het concert met “Midden in de winternacht”, beide gearrangeerd door Benny Ludemann. Het viel op wat een mooi begeleidingsorkest Estrellita eigenlijk is. En datzelfde gold bij het “Panis Angelicus” van César Frank, waar fluitiste Monique Aarts, dit keer voluit spelend, het publiek liet genieten van haar spel. Voor het “Panis” speelde het orkest nog Loreley’s Lullaby van Dominik Hackner, een langzaam en sfeervol wiegenlied geschreven in de klassieke traditie, heel passend voor een stemmige Kerst. Na de eerste en tweede samenzang trad het Duo Papilio op met Philien Walenkamp op viool en altviool en Joop Biegelaar op gitaar. Zelf gecomponeerde nummers, waarbij geput werd uit verschillende muziekstijlen. Prettig vanwege steeds een lichte zweem van herkenning: soms deed hun muziek me denken aan Klezmer, dan weer aan Keltische muziek. Ook speelden zij een op de Portugese fado geïnspireerd stuk en ten slotte een stuk dat omschreven werd als “mijmering bij de kribbe”. In één van hun eerste stukken herdachten zij een vriend die tragisch gestorven was door een bomaanslag in Glasgow. Dat onderstreepte de actualiteit van de kerstgedachte: vrede op aarde. Na het tweede optreden van het duo was opnieuw de beurt aan Estrellita met de bekende “Air” van Bach en ook hier weer de ervaring van een wegschuivend wolkendek. De 22-jarige Petra Sander was vervolgens de bekwame soliste op hobo bij het Adagio uit het “Hoboconcert op. IX nr. 2” van Thomas Albinoni in een arrangement van Benny Ludemann. Mooi stemmig gespeeld. Hierna bracht het orkest de sierlijke Menuette uit de “Sinfonie nr. 100” van Joseph Haydn gevolgd door een emotionerende vertolking van de “Recuerdos de la Alhambra” van Francisco Tárrega gearrangeerd door Keith Harris. Een stuk dat als steeds de harten weet te raken. En daarmee was Keith Harris, jarenlang een gewaardeerd docent bij het Nederlands Mandoline Practicum in Biezenmortel, in de geest aanwezig. Het concert werd afgesloten met een reprise van “Stille Nacht, Heilige Nacht”, waarna iedereen voor een korte wandeling de kerk verliet om met koffie en kerstbrood gezamenlijk na te genieten in de Molenwiek. Ook dit jaar was Molenschot weer de hartverwarmende opmaat voor Kerst. Peter Wiesenekker